داستان فیلم گنگستر آمریکایی درباره ی زندگی واقعی فرانک لوکاس (دنزل واشنگتون) است که توانسته بود در زمان جنگ آمریکا و ویتنام با وارد کردن هروئین از جنوب آسیای شرقی به بزرگترین تاجر مواد مخدر در کارولینای شمالی بدل شود . اما داستان به همینجا ختم نمی شود چون پس از به دام افتادن او توسط ریچی (راسل کرو) ماموری که پس از یافتن یک میلیون دلار پول در صندوق ماشین متعلق به یک خلافکار در زمان اوج رشوه گیری ماموران آمریکایی پولها را به اداره پلیس تحویل داده بود آن دو با همکاری هم توانستند بیش از سه چهارم ماموران فدرال آمریکا را به جرم رشوه خواری دستگیر کنند و همچنین نام ارتش آمریکا را به خاطر حمل هروئین برای فرانک لوکاس به ننگ بکشند .

دنزل واشنگتون در این فیلم همان چهره ی عبوس و سنگی همیشگی را دارد با این تفاوت که مانند فیلمهای گذشته اش این چهره در هم نمی شکند و حتی پس از بازداشت توسط پلیس اعتماد به نفس بالای فرانک لوکاس را به نمایش می گذارد . اما راسل کرو این بار بسیار متفاوت عمل کرده و دیگر از آن چهره ی ماکسیموس در گلادیاتور خبری نیست . ماموری هوس ران که تنها علاقه اش به فرزندش است ولی حتی به خاطر نشان دادن درستکاری مجبور می شود او و همسر خود را ترک کند . ولی کارگردان اسکاری این فیلم هم این بار همچون فیلم های گذشته خود توانسته با افزودن عناصری در داستان و سبک خاص کارگردانی مربوط به خود تماشاگر را جذب داستان کند . بر روی موسیقی فیلم بسیار عالی کار شده موسیقی ای تشکیل شده از موسیقی درام غربی و موسیقی هیجان انگیز آسیای شرقی که باعث می شود بیننده بسیار عالی با فیلم ارتباط بر قرار کند .

مدت زمان پخش فیلم نسبتا زیاد است (چیزی حدود دو ساعت و 37 دقیقه) اما مطمئنا هرگز در طول تماشای فیلم احساس خستگی نمی کنید . حال و هوای تصاویر هم بسیار دلگیر است وخیلی شبیه حال و هوای بازی مکس پین است بخصوص در زمانی که ماموران پلیس با لباسهای شخصی و شات گان به دست در یکی از برجهای محله ای فقیر نشین با قاچاقچیان در گیر می شوند .

در کل امیدوارم این فیلم بتواند موفقیت گلادیاتور را برای ریدلی اسکات داشته باشد (گرچه بعید می دانم) اما با توجه به فیلمهایی که امسال اکران شد همچین هم دور از ذهن نیست.

پی نوشت : انگار پیش بینیم درست در اومد خانوم "روبی دی " بازیگر نقش مادر فرانک لوکاس اسکار بهترین بازیگر زن نقش مکمل رو از آن خودش کرد .